|
||||||||
In december 2019 mocht ik hier een recensie schrijven over een door het Britse retrolabel ‘Beat Goes On Records’ uitgebrachte dubbelalbum van George Jones. Op die dubbele cd werden vier originele albums van George Jones uit de periode van 1972 tot 1976 gebundeld: “George Jones”, “In A Gospel Way”, “Memories Of Us” en “The Battle”. Nu hebben we van ‘BGO Records’ een tweede dubbelalbum van George Jones gekregen waarop nog eens vier oorspronkelijke vinylplaten van deze countryvedette werden samengevoegd. Deze keer gaat het om het album “Still The Same Old Me” uit 1981 met de bekendste songs “Same Ole Me”, “Still Doin’ Time” en het in 1987 door Randy Travis gecoverde “I Won’t Need You Anymore”. De tweede plaat op deze verzamelaar is “First Time Live” uit 1985 met de registratie van tien liedjes die gebracht werden een live-optreden van George Jones in ‘Music Village USA’ in Hendersonville, Tennessee. Album nummer drie op deze dubbelaar is “One Woman Man” uit 1989 met drie succesvolle coversongs: “I’m A One Woman Man” van Johnny Horton, “Don’t You Ever Get Tired (Of Hurting Me)” van Hank Locklin en “My Baby’s Gone” van ‘The Louvin Brothers’. Het laatste album in het rijtje van vier is “Friends In High Places” uit 1991, zijn laatste echte studioplaat. Op dit album staan uitsluitend met George Jones samen gezongen duetten zoals “A Few Ole Country Boys” met Randy Travis, “All Fall Down” met Emmylou Harris, “Love’s Gonna Live Here” met Buck Owens en “If I Could Bottle This Up” met Shelby Lynne. George Jones was een Amerikaanse countryzanger en songschrijver die in 1931 in Texas werd geboren. Tijdens zijn lange muzikale carrière had hij meer dan 150 hits gescoord, een tachtigtal albums opgenomen, een zware alcohol- en drugsverslaving overwonnen en vier huwelijken op de klippen zien lopen. Als kind van zeven jaar maakte hij voor het eerst kennis met de countrymuziek die zijn verdere leven zou gaan bepalen. Zijn eerste gitaar kreeg hij toen hij negen jaar was en toen hij in 2013 overleed op 81-jarige leeftijd had hij dat instrument meer dan 70 jaar ter begeleiding bij zijn ontelbare reeks optredens omgord. De typische kenmerken van zijn composities waren dat ze meestal niet langer dan 2 à 3 minuten duurden en dat hij in die tijd telkens een boeiend verhaal wist te vertellen in de songtekst. George Jones geldt dan ook nu nog steeds als stichtend voorbeeld voor veel hedendaagse countryartiesten en heel wat van zijn liedjes werden sindsdien door anderen gecoverd. Zijn zangcarrière begon pas in 1959 toen hij al 28 jaar was geworden en hij spiegelde zich daarbij aan zijn grote idool Hank Williams. Zijn eerste hit was het nummer “White Lightnin’” dat gecomponeerd werd door J.P. Richardson aka ‘The Big Bopper’, de samen met Buddy Holly en Ritchie Valens in een vliegtuigcrash op 3 februari 1959 omgekomen muzikant. Vooral het huwelijk van George Jones met countryzangeres Tammy Wynette in 1969 was in die tijd voorpaginanieuws in alle kranten en tijdschriften. De alcohol- en drugsproblemen en het feit dat hij daardoor vaak niet kwam opdagen bij hun gezamenlijke optredens waren in hun huwelijk al die jaren prominent aanwezig en ze hebben tenslotte in 1975 ook tot een scheiding van het countrykoppel geleid. (valsam)
TRACKLIST STILL THE SAME OLE ME Still Doin’ Time No Show Jones ONE WOMAN MAN I’m A One Woman Man A Few Ole Country Boys |
||||||||
|
||||||||
 (2).jpg)
.jpg)
